they call it night
they call it night
and i call it mine

κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά

όχι, όχι, όχι

μπορεί να είπα χιλιάδες όχι μέσα στο κεφάλι μου

την ώρα που μου έλεγες πόσο πολύ μοιάζουμε 

ενώ με είχες αγκαλιά στο κρεβάτι

όχι, δεν μοιάζουμε.

εγώ όποτε δίνομαι, 

το κάνω με όλη μου την ψυχή και δεν φοβάμαι,

δεν σπαταλιέμαι σ' άλλες αγκαλιές

κι όταν σού' πα ότι σ' έχω ερωτευτεί

το εννοούσα

δεν άκουγα όμως πως έπαιζε το soundtrack

"εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου

κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά...."

άντε στο διάολο πρωί-πρωί

ανάγκη νόμισες είχαμε 

από αστέρες

το πιόνι του σκάκι

no more.

άRγησα

τα πιο μεγάλα γράμματα
τα γράφουμε στους τοίχους


τα λόγια ριζώνουν στο μπετό και δεν ξεπλένονται
καρφωμένα εκεί
μας τραβάνε απ' τα μαλλιά
κάθε φορά που πάμε να πνιγούμε






όλα αυτά,
μέχρι ο πρόεδρος της σχολής 
να ξαναβάψει τους τοίχους

nothing can tear me away from my guy

 δ  ε  ν      κ  α  τ  α ρ  τ  ί  ζ  ο  μ  α  ι

να' ταν ο ύπνος για δουλειά, τα όνειρα αγγαρεία, μωρό μου στο κρεβάτι σου να κάνω υπερωρία

Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις
συμπέρανε ο Ουμπέρτο Έκο

και τον Ιούλιο δεν υπάρχουν αναρτήσεις
δημοσίευσε ταπεινά απο το i-phone του 
ο blogger
ξαπλωμένος δίπλα στην πισίνα πολυτελούς ξενοδοχείου
με το δροσερό Μαρτίνι να του γλείφει τον οισοφάγο
προτού το κουκούτσι της πράσινης ελιάς 
του σταθεί στο λαιμό.

τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται

Τα αυτοοργανωμένα ιατρεία στο μετρό του Συντάγματος,

οι πρώτες βοήθειες με Μαλόξ στους δρόμους

ήταν η πρώτη παραδοχή

πως ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει

και πως έπρεπε να βρούμε τρόπους

να περιθάλψουμε τους τραυματίες μας.

Διαλέξαμε στρατόπεδο και πήραμε θέση.

Κι αν είναι να τελειώσει κάτι,

ας είναι οι ηττοπάθειες 

για το μεσοπρόθεσμο,

και οι λιακοπουλικές ανησυχίες για το

«ποιοί είναι τελικά οι κουκουλοφόροι».

χθες έβλεπα γύρω μου μονάχα περήφανους επαναστάτες.

δήμιος του έρωτα

τίποτα το ιερό δεν πρέπει ποτέ να βλέπουμε στους έρωτες και τα γαμήσια, και ποτέ των ποτών να μην τα βλέπουμε σαν κάτι σπέσιαλ. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις στο ίδιο τσουβάλι. Κάθε διαχωρισμός δημιουργεί τέρατα. Και αντίθετα με τη μαζική υστερία, καμία σχέση δεν πρέπει να ανταποκριθεί σε κάποιο ιδεώδες το οποίο είναι πάνω από μάς.

(από το φανζίν Σανγκαη)

όχι ρε φίλε,

δεν είναι κατασκευή ο έρωτας

κατασκευή

είναι ο απόλυτος καθαρός έρωτας,

η νεύρωση και η εμμονή που λέει:

«είσαι εσύ ο άνθρωπός μου

είσαι τα πάντα για μένα

γιατί χωρίς εσένα δεν είμαι τίποτα

παρά ένα ξόδεμα σε χέρια ξένα

παρά ένα άψυχο σώμα που καταναλώνει σεξ

και υποσχέσεις, καύλες και επιθυμίες αλλωνών

γιατί πουθενά τον εαυτό μου δεν μπορώ να νιώσω πλήρη

γιατί παντού το πρόσωπό σου αναζητώ»

κατασκευή είναι και ο έρωτας που λέει:

«φοβάμαι μην μ' αφήσεις μοναχό μου

γιατί θέλω το βράδυ ένα χέρι να μ' αγκαλιάζει

κι αφού έτυχε να είναι το δικό σου

ας είναι,

εσένα θα ερωτευτώ»

γιατί ο έρωτας δεν είναι όλα αυτά

και σίγουρα δεν είναι άλλα τόσα

γιατί μετά από τόσους αποτυχημένους έρωτες

κατάλαβα....

όχι ότι δεν υπάρχει έρωτας

αλλά ότι δεν έχουμε την ελευθερία να τον βιώσουμε

απελευθερωμένο από συμβάσεις, πρότυπα, κανόνες,

νευρώσεις, εμμονές, φοβίες

ανταγωνισμούς

γιατί μέσα στον σάπιο, σκλαβωμένο κόσμο

το πάθος γίνεται «πάθη»

κι ύστερα «πάθη-ση»

κι όσο θα ψάχνουμε τον έρωτα να βρούμε

κάπου μεταξύ δουλειάς και αλκοόλ

σε κάποιο μπαρ, σε σπίτια φίλων

στους αγανακτισμένους

και στο ίντερνετ

εκείνος θα γλιστρά μέσα απ΄τα χέρια

να επιβεβαιώνει το «άπιαστό» του

θα μας αφήνει μόνους

μ' έναν καθρέπτη αγκαλιά

που θα μας δείχνει

πόσο αξιοθρήνητοι έχουμε γίνει.

στον καπιταλισμό δεν βιώνεται έρωτας

ούτε γεννιέται

γι' αυτό

σ' εσάς τους ρομαντικούς απευθύνομαι

ελάτε να τελειώνουμε μ' αυτές τις κοινωνίες

να ξεμπερδεύουμε με την καριέρα και τον γάμο

τις εξετάσεις, τις οικογενειακές υποχρεώσεις,

τα εμπορεύματα και τα μεταπτυχιακά

και τα διαμερίσματα- κελιά

να πάμε να χορέψουμε γυμνοί

κάτω απ' τον ήλιο

σε μια παραλία

ή και σε ξέφωτο

να γίνουμε όλοι μια τεράστια παρτούζα

κι ύστερα θα δούμε ποιος θα μπορεί

μονάχα έναν

να ερωτεύεται.

το μέσον είναι το μήνυμα

ε ν ό ς     p o s t     σ ι γ ή

για τ΄αδικοχαμένα ποιήματα

πού' γιναν αναρτήσεις

κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

όταν ήμουν μικρή με τρομοκρατούσαν οι  «διπρόσωποι»

τώρα
τους απρόσωπους αποφεύγω 

και γουστάρω τα μυριάδες πρόσωπα που κρύβεις,
να ανακαλύπτω


τις  «προσωπικότητες» 
μ ω ρ ό    μ ο υ, 
τις  σιχάθηκα

μακαβριότητες

ζητείται:

ηλεκτρονικό νεκροταφείο

θέλω να κηδέψω το προφίλ μου 

ιδεολογίες

φήμες λένε....

πως την φάση στο Σύνταγμα την ξεκίνησαν αναρχικοί

για να αποσυμφορηθούν από τους εναλλακτικούς απολιτίκ τα Εξάρχεια.....

στη συγκάτοικό μου

δεν με νοιάζει που πήρες το ξύλινο κόκκινο τραπέζι που είχαμε στο σαλόνι
κι ούτε τα βιβλία που είχαμε μισά-μισά
και δεν μπορώ να πω πως δεν χάρηκα 
που δεν θα ξαναδώ το κιτς λιλά διακοσμητικό σου


απ' άλλα πράγματα αδειάζουν τα σπίτια


η γάτα σε νοσταλγεί νομίζω,
δεν έχει ξαναμπεί στο δωμάτιό σου,
έρχεται μονάχα και κοιμάται κολλημένη απάνω μου 
σαν να μου λέει: 
"μείναμε οι δυό μας τώρα"

κοίτα, 
δεν ξέρω αν ήμασταν 
"καλύτερες φίλες"

μου τη σπάνε κάτι τέτοια


όσο μου την έσπαγε που ξυπνούσες με νεύρα το πρωί
και όταν μου φώναζες που άκουγα μουσική τα βράδια


δεν με νοιάζει κι αν θα γίνουμε ποτέ 
μπορώ μόνο να πω,
πως σε έχω μάθει καλύτερα απ' τον καθένα
γιατί, να μωρέ
πως να το κάνουμε
για δυο χρόνια ήμασταν οικογένεια...
 

επίκαιρος ελιτισμός

οφείλω να αναγνωρίσω πως όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι και αγανακτισμένες
που συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα τις τελευταίες μέρες,
έχουν αναμφίβολα καταφέρει αρχικά,
ένα πράγμα...

να κάνουν τόσο επίκαιρη την φράση:
"παμ' πλατεία;;"

satellite of love

έχει πανσέληνο απόψε

κι είναι παντού το ίδιο το φεγγάρι


αν κάπου το κοιτάς κι εσύ,
μαζί μ' εμένα....

μιά να γινόμουν αστροναύτης

εύχομαι,

και
δορυφόρος
άλλη μιά

απογραφή

κάθε που κάνω ερώτηση για την υπηκοότητα
σφίγγεται το στομάχι μου
όταν ακούω να μου λένε με υπερηφάνεια
" ε λ λ η ν ι κ ή "




στο χαλάκι της εξώπορτάς σας, 
ξέρασα

έλλειψη

για κάθε σιωπή
ευθύνεται ένας θόρυβος που λείπει


άκου

επισημάνση

η διαφορά του

γάματα απ' το γαμάτα

είναι μοναχά ένα σημείο στίξης

τ ο   β ι ω μ έ ν ο 
φ υ γ ε ί ν    
α δ ύ ν α τ ο ν

σαν εσένα

ένα βραδινό όνειρο
την έκανε -δίχως άλλο-
να σκεφτεί:

αυτός που πρωτοείπε την φράση
«ο υ δ ε ί ς    α ν α ν τ ι κ α τ ά σ τ α τ ο ς»
δεν είχε ερωτευτεί ποτέ του

 

εργασιακές φαντασιώσεις

pay the cost to be the boss

Πηγαίνοντας σήμερα το πρωί στη δουλειά της

σκέφτηκε

πως δεν θα χάριζε σε κανέναν

έστω και λίγο χρόνο απ' τη νιότη της...

-τυχερά αφεντικά-

«τις πιο ηλιόλουστες μέρες σας αφιερώνουμε» είπε.

Μπήκε αποφασισμένη στο γραφείο του

με το μηχάνημα που αποσυρράπτει στο τρεμμάμενο της χέρι

«παραιτούμαι μαλάκα»

του φώναξε,

κι ορμώντας κατά πάνω του

του βγάζει το δεξί του μάτι

κι ύστερα το αριστερό

με τέτοια μανία

που τα αίματά του πιτσίλισαν μέχρι και το φαξ.

Ύστερα του τύλιξε το πρόσωπο

με το χαρτί της αλληλογραφίας- το καλό-

(αυτό που στέλνουμε στους πρέσβεις)

και έβαλε και μια σφραγιδούλα με την επωνυμία της εταιρείας

κάπου στην άκρη, διακριτικά.

Ωραία σκέφτηκε,

τώρα πια, αυτό το γραφείο θα μυρίζει ψοφίμι

και δεν θα φταίει η δική μου μουχλιασμένη ευτυχία

πάνω στην καρέκλα του υπολογιστή.

Βγήκε και ξαναπερπάτησε, 
ο ήλιος την έκαιγε τόσο
σαν να μην τον ξαναείχε αισθανθεί στο δέρμα της.

Ήταν μια αίσθηση ελευθερίας
προορισμένη να κρατήσει 
τόσο,
όσο ένα
«περιμένετε να σας  συνδέσω παρακαλώ».

στο αφεντικό μου, που δεν θα ξαναδώ ποτέ...
εξαιρετικά αφιερωμένο 
για τις αξέχαστες μέρες που μου χάρισε.

london callin'

Δεν συνηθίζω να σχολιάζω την επικαιρότητα, αλλά απο το πρωί μου έχουν σπάσει τα νεύρα....
Ε, λοιπόν:
all i wanna do is.... 





αφιερωμένο στην βασίλισσα της Αγγλίας

θα ρθεί καιρός

Επίτρεψέ μου να σου πω

Κατερίνα

πως

χαίρομαι που δεν έχεις 1.738 like στο facebook

κι ούτε profile σε 2-3 site...

και κάτι ακόμα

ποιητή

άσε με να ελπίζω
πως

θα' ρθει καιρός 

που οι φίλοι δεν θα σου κάνουν πια friend request.

Που δεν θα υπάρχει πια αγαπημένη φράση και «what's on your mind».

Κι ούτε οι άνθρωποι θα' χουν δυο-τρεις εαυτούς-  

«edit profile»

για να μπορούν να ερωτεύονται

ο ένας το avatar του άλλου.

άσε με να ελπίζω

πως

θα βάζουν το χέρι μέσα στην οθόνη

για να γραπώσουν τον άλλο απ' το λαιμό

και τραβώντας τον,

μέσα απ' τις 17'' ίντσες- 

να ξεχύνεται παντού το LCD,

να πλημμυρίζουν τα δωμάτια 256.000 χρώματα

για να τον φέρουν

κοντά τους 

μόνο και μόνο

για να θυμούνται

πως μόνο απο ανθρώπους 
περιτριγυριζόμαστε.

στη Μ.

ερινύες

χειρότερα σου λέω ειν' τα φαντάσματα, 
από τις ίδιες καθ' αυτές παρεξηγήσεις

απόηχε της μνήμης άσε με
κι έλα άλλο βράδυ να με ξενυχτήσεις...

τα αεροπλάνα

Σήμερα κατάλαβα ότι με τρομάζουν τα αεροπλάνα.
Όχι γιατί
είναι άσπρα
και πηγαίνουν πολύ ψηλά,

αλλά
γιατί
κάθε φορά

παίρνουν κάποιον
μακριά μου.

το παιχνίδι

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι
θα ήταν το κρυφτοκυνηγητό.
Μια κυνηγιέσαι, μια κυνηγάς
-μ' ευλαβική συνέπεια σου δίνει ρόλους η ζωή.

Αλλά η ουσία του παιχνιδιού
-και το τέλος του-
είναι να γραπώσει ο ένας παίχτης τον άλλο

και να του πει «σ' έπιασα». 

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι

θα ήταν το bungee jumping.

Κάθε ελεύθερη πτώση στο κενό

και μια ερώτηση:

«τούτη τη φορά, θ' αντέξει το σκοινί;»

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι

θά' πρεπε να δεχτούμε

πως κάθε απόρριψη, κάθε χτύπημα

κάθε τραυματισμός και κάθε πόνος

μόνο ηδονή προσφέρει στον παίκτη

επιβεβαιώνοντας την ικανοποίηση του να παίζεις. 

Αν ο πόνος είναι παιχνίδι

ίσως είναι το ζάρι

στο ταμπλό του έρωτα

στο θρανίο

είναι πιο όμορφη η ζωή με την παρανομία
σου σημειώνω βιαστικά στην άκρη του τετραδίου μου


γελάς και ψιθυρίζεις:

"αυτό που μένει απ' τα μαθήματα
θα είναι πάντα οι κοπάνες"

μάλλον είμαι μεγάλος φιλόσοφος

Καλό είναι να ωριμάζουν οι άνθρωποι
όταν σαπίζουν είναι το πρόβλημα.

το προπατορικό αμάρτημα

η τυρρανικότητα των πειρασμών είναι βουτηγμένη στην ηθικολογία της κυριαρχίας.

η ορθολογική άρνηση των πειρασμών απλώς τους υποβιβάζει σε υπερτιμημένες προκλήσεις.
και ενώ κανένας πειρασμός δεν αξίζει τέτοιν υποβιβασμό....

ας θυμηθούμε ότι 

όλες οι απολαύσεις της ζωής απο ένα μήλο ξεκίνησαν...

"the only way to get rid of a temptation is to yield to it"
(Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν.
Όσκαρ Ουάλντ-το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι)


 

μεγαλοστομίες

οι άνθρωποι που λένε μεγαλοστομίες
έχουν πάντα μια καμπούρα στην πλάτη

τους βαράινουν οι τύψεις και οι ενοχές
απ΄ τα ψέματά τους