Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

παρεξήγηση

Στα κλειστά μου βλέφαρα
προβολή μια δικιά σου εικόνα.

Στο στήθος μου κάθεσαι
με τό' να γόνατο δεξιά
και αριστερά το άλλο
-απ' το λαιμό μου.

Τα χέρια σου βίαια μου σπρώχνουν το κεφάλι.

Εγώ να σε καννιβαλίσω θέλω
εσύ να με στραγγαλίσεις.

Με έπνιξε ο έρωτας.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ο χαμένος χρόνος και η κούπα

Αυτή είναι μια παιδική, πολύ παιδική ιστορία. 

- "Ήταν χαμένος χρόνος", συλλογίστηκε κοιτώντας έξω από το παράθυρο, το 246 που περνούσε, σχεδόν χωρίς κανέναν μέσα. 
- "Γιατί χαμένος;" την ρώτησε η κούπα η ριγέ, που μόλις την είχε γεμίσει με καυτό χαμομήλι και μια κουταλιά μέλι.
- "Ορίστε;" είπε, φανερά σαστισμένη.
- "Σε ρωτάω... Γιατί χαμένος χρόνος;" ξαναποκρίθηκε η κούπα, αυτή τη φορά με αυστηρό τόνο.  

Σκέφτηκε ότι είχε τρεις επιλογές: ή που θα ξεκινούσε μια ολόκληρη συζήτηση γύρω από το πως γίνεται μια πορσελάνινη κούπα να μιλάει, ή που θα δεχόταν πως έχει αρχίσει να τρελαίνεται και θα πανικοβαλλόταν, ή που θα απαντούσε ψύχραιμα και ειλικρινά στην ερώτηση που της έκανε η κούπα- δεχόμενη ότι αυτό που συμβαίνει δεν χρήζει περαιτέρω ερμηνείας. 

Διάλεξε την τρίτη- και καλά έκανε νομίζω.

-"Πφφφ, αισθάνομαι σαν να έχασα τον χρόνο μου. Μου άρεσε πολύ και ήθελα πολύ να πάνε όλα καλά. Να γνωριστούμε και να δημιουργήσουμε όμορφες εμπειρίες. Τέτοια πράγματα... Δεν το περίμενα να το τελειώσει έτσι ξαφνικά.... Εεε, ξέρω 'γω, σάστισα... Δεν κατάλαβα πως γίνεται να άλλαξε έτσι από τη μια μέρα στην άλλη... Αισθάνθηκα ότι κάτι έκανα στραβά... Ή ότι βλέπαμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά, ότι ήμουν τρελή και έβλεπα πράγματα που δεν υπήρχαν όλο αυτό το διάστημα... Ξέρω γω, τέτοια..."

 Η κούπα άκουγε πολύ προσεχτικά. Η κούπα με το χαμομήλι είχε μια ξεχωριστή ικανότητα να συναισθάνεται και έτσι μπορούσε να αντιληφθεί ολόκληρη την διάσταση της θλίψης της. 

-"Και γιατί χαμένος;" ξαναρώτησε η κούπα.

-"Μμμ... γιατί δεν χρειαζόμουν τώρα μια τέτοια απόρριψη. Όταν κάποιον τον εκτιμάς και τον θαυμάζεις, και έχεις συναισθήματα γι' αυτόν, όπως και να το κάνουμε σου χαλάει λίγο την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, όταν σε απορρίπτει", απάντησε, και ξεφύσηξε σαν μικρό κοριτσάκι- μάλλον όχι παραπάνω από 5 χρονών.

-"Κοίτα", της απάντησε η κούπα, οι σκέψεις που έκανες για την σχέση αυτή είναι παρόμοιες με τις σκέψεις που έκανες όταν άρχισα κι εγώ, μια πορσελάνινη ριγέ κούπα, που με αγόρασες με τα ίδια σου τα χέρια ακριβώς μια εβδομάδα πριν, να σου μιλάω. Με αγόρασες για να μην πίνεις πια το χαμομήλι σου στην κούπα εκείνη που σου είχε χαρίσει το καλοκαίρι- για να μην θυμάσαι ότι σε πίκρανε. Τα γνωρίζω όλα αυτά πολύ καλά. Και σου έκανα μια απλή ερώτηση για κάτι που με θλίψη συλλογιζόσουν, γιατί ενδιαφέρομαι για σένα. Αντί να μου απαντήσεις, σκέφτηκες ότι ή δεν γίνεται μια πορσελάνινη κούπα να μιλάει, ή ότι είσαι τρελή. Σου πήρε μερικά δευτερόλεπτα να δεχτείς ότι 'έτσι έχουν τα πράγματα". 

-"Μάλιστα. Για κούπα, δεν μιλάς και πολύ παράλογα", είπε, ελαφρώς θυμωμένη- γιατί (πως να το κάνουμε), δεν της αρέσει και πολύ όταν οι άλλοι έχουν δίκιο.  

-" Κάνε λοιπόν το ίδιο και με τις σκέψεις αυτές. Η κατάσταση έτσι είναι, δεν αλλάζει. Ο μόνος χαμένος χρόνος είναι αυτός που αναλώνεις εσύ, στο να σκέφτεσαι τι πήγε στραβά". 

-"Δεν νομίζεις πως ίσως να είναι λίγο διαφορετικές οι καταστάσεις;" τη ρώτησε.

-"Όποιος δεν σε ερωτευτεί για τον τρόπο που κάνεις αυτήν την ερώτηση, δεν αξίζει ούτε μια σταγόνα από την θλίψη σου, ούτε ένα δευτερόλεπτο από τις σκέψεις σου. Να μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό", αποκρίθηκε η κούπα. "Όταν το ξεχνάς, να βάζεις μια κούπα χαμομήλι και θα στο θυμίζω εγώ". 

-"Ο μόνος χαμένος χρόνος είναι ο χρόνος που αφήνεις τις επιλογές κάποιου άλλου να επηρεάζουν την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου", συμπλήρωσε εκείνη, κάπως δειλά.   

-"Ακριβώς. Να δέχεσαι τα πράγματα όπως έρχονται, όπως ακριβώς δέχτηκες να μου μιλήσεις, χωρίς να αναζητάς εξηγήσεις", είπε η κούπα και σώπασε. 

Ήπιε- σχεδόν μονορούφι το ζεστό χαμομήλι με το μέλι, που τόση ώρα βρισκόταν στο εσωτερικό της κούπας. 

-"Έτσι έχουν τα πράγματα", είπε και ξεφύσηξε με μια τόσο δυνατή ανάσα που η κούπα έσπασε σε εκατομμύρια μικροσκοπικά κομματάκια και μέσα σε δευτερόλεπτα σκορπίστηκε στο πάτωμα.  

"Πωπω... Τι έκανα η χαζή, έσπασα την κούπα μου!! Την μοναδική μου κούπα, την μοναδική κούπα στον κόσμο που μιλάει. Την μοναδική κούπα που έλεγε τόσο όμορφα πράγματα". 

Κοιτούσε τα εκατομμύρια κομμάτια πορσελάνης ξαπλωμένα παντού στο πάτωμα, και την έπιανε ακόμα μεγαλύτερη θλίψη. 

Προσπάθησε να επαναφέρει στο νου της τα λόγια της κούπας.  

"Έτσι ήρθαν τα πράγματα" ψέλλισε, αλλά ήταν σαν να της έχει βάλει κάποιος άλλος αυτές τις λέξεις στο στόμα.  

Γονάτισε στο πάτωμα, πήρε ένα μικρό σετ σκουπάκι-φαράσι που είχαν στην αποθήκη και άρχισε να μαζεύει ένα- ένα τα μυριάδες κομμάτια πορσελάνης. 

Έτσι είχαν τα πράγματα στην ιστορία αυτή.


Η κούπα[ουσιαστικό, ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :λατ. λ. cupa]
-το φλιτζάνι: "γέμισε την κούπα με χαμομήλι"
-το υγρό που περιέχεται σ ένα φλιτζάνι: "ήπιε δύο κούπες κρασί"
-το χαρτί της τράπουλας που έχει σαν σύμβολο μια κόκκινη καρδιά

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

αποχαιρέτα την

οι νύχτες που στην Αλεξάνδρεια σε πάνε
με γεύση από κρασί σε τυρρανάνε
και Αυγουστιάτικα φεγγάρια σε κοιτάνε
-δεν θα γυρίσουν πίσω μια στιγμή-

ψιθυριστά φιλιά κι αχνές ανάσες
και στις βαλίτσες υποσχέσεις μιας βραδιάς 
στα δύο σώματα που γίνονται ένα
μικραίνει ο κόσμος ο θαυμαστός ο μέγας

οι νύχτες που στην Αλεξάνδρεια σε πάνε
ταξίδι μακρινό και σε γυρνάνε
εδώ πραγματικότητα, όνειρα δεν χωράνε
-δεν θα γυρίσουν πίσω μια στιγμή-

βότσαλα και μια γεύση από γαλάζιο
φώτα του δρόμου που περνάνε βιαστικά
την προσμονή, την νοσταλγία ξεπλυνέ τες
στο άσπρο του αφρού, στα κύματα

τη νύχτα που στην Αλεξάνδρεια με πήγες
την πιο απόκρυφη στιγμή μου πήρες
μου έπιασες το χέρι και μου είπες
"στην Αλεξάνδρεια τώρα ήρθες κι εσύ"

μην πεις δεν σ' είχα προειδοποιήσει
-γελάει τώρα ο ποιητής-
έτοιμος είσαι από καιρό, μη σε νικήσει
όποιος στην Αλεξάνδρεια έχει φτάσει
είναι εκ προοιμίου νικητής.



Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

η τυραννία της οικειότητας

Οι σχέσεις δεν χτίζονται
επειδή ήρθαμε κοντά
αλλά επειδή κατακτήσαμε
την πιο βολική απόσταση.



The unnamable

They love each other, marry, in order to love each other better, more conveniently, he goes off to the wars, he dies at the wars, she weeps, with emotion, at having loved him, at having lost him, yep, marries again, in order to love again..., more conveniently again, they love each other, you love as many times as necessary, as necessary in order to be happy, he comes back, the other comes back, from the wars, he didn't die at the wars after all, she goes to the station, to meet him, he dies in the train, of emotion, at the thought of seeing her again, having her again, she weeps, weeps again, with emotion again, at having lost him again, yep, goes back to the house, he's dead, the other is dead, the mother-in-law takes him down, he hanged himself, with emotion, at the thought of losing her, she weeps, weeps louder, at having loved him, at having lost him, there's a story for you, that was to teach me the nature of emotion, that's called emotion, what emotion can do, given favorable conditions, what love can do, well well, so that's emotion, that's love, and trains, and the nature of trains, and the meaning of...

Samuel Beckett - The Unnamable

το μέσον είναι το μήνυμα

άψυχα είναι τα sms
τα e-mails
και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
άψυχα είναι τα κινητά τηλέφωνα
τα like, τα comments
και οι μηχανές αναζήτησης
άψυχα είναι τα i-phone,
τα blog
και οι οθόνες αφής


αυτά, αυθόρμητα

-και επιτακτικά-
για την επιστροφή στα ραβασάκια