Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

δήμιος του έρωτα

τίποτα το ιερό δεν πρέπει ποτέ να βλέπουμε στους έρωτες και τα γαμήσια, και ποτέ των ποτών να μην τα βλέπουμε σαν κάτι σπέσιαλ. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις στο ίδιο τσουβάλι. Κάθε διαχωρισμός δημιουργεί τέρατα. Και αντίθετα με τη μαζική υστερία, καμία σχέση δεν πρέπει να ανταποκριθεί σε κάποιο ιδεώδες το οποίο είναι πάνω από μάς.
(από το φανζίν Σανγκαη)


όχι ρε φίλε,
δεν είναι κατασκευή ο έρωτας

κατασκευή
είναι ο απόλυτος καθαρός έρωτας,
η νεύρωση και η εμμονή που λέει:

«είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
είσαι τα πάντα για μένα
γιατί χωρίς εσένα δεν είμαι τίποτα
παρά ένα ξόδεμα σε χέρια ξένα
παρά ένα άψυχο σώμα που καταναλώνει σεξ
και υποσχέσεις, καύλες και επιθυμίες αλλωνών
γιατί πουθενά τον εαυτό μου δεν μπορώ να νιώσω πλήρη
γιατί παντού το πρόσωπό σου αναζητώ»


κατασκευή είναι και ο έρωτας που λέει:
«φοβάμαι μην μ' αφήσεις μοναχό μου
γιατί θέλω το βράδυ ένα χέρι να μ' αγκαλιάζει
κι αφού έτυχε να είναι το δικό σου
ας είναι,
εσένα θα ερωτευτώ»


γιατί ο έρωτας δεν είναι όλα αυτά
και σίγουρα δεν είναι άλλα τόσα

γιατί μετά από τόσους αποτυχημένους έρωτες
κατάλαβα....
όχι ότι δεν υπάρχει έρωτας
αλλά ότι δεν έχουμε την ελευθερία να τον βιώσουμε
απελευθερωμένο από συμβάσεις, πρότυπα, κανόνες,
νευρώσεις, εμμονές, φοβίες
ανταγωνισμούς


γιατί μέσα στον σάπιο, σκλαβωμένο κόσμο
το πάθος γίνεται «πάθη»
κι ύστερα «πάθη-ση»
κι όσο θα ψάχνουμε τον έρωτα να βρούμε
κάπου μεταξύ δουλειάς και αλκοόλ
σε κάποιο μπαρ, σε σπίτια φίλων
στους αγανακτισμένους
και στο ίντερνετ
εκείνος θα γλιστρά μέσα απ΄τα χέρια
να επιβεβαιώνει το «άπιαστό» του
θα μας αφήνει μόνους
μ' έναν καθρέπτη αγκαλιά
που θα μας δείχνει
πόσο αξιοθρήνητοι έχουμε γίνει.



στον καπιταλισμό δεν βιώνεται έρωτας
ούτε γεννιέται
γι' αυτό
σ' εσάς τους ρομαντικούς απευθύνομαι
ελάτε να τελειώνουμε μ' αυτές τις κοινωνίες
να ξεμπερδεύουμε με την καριέρα και τον γάμο
τις εξετάσεις, τις οικογενειακές υποχρεώσεις,
τα εμπορεύματα και τα μεταπτυχιακά
και τα διαμερίσματα- κελιά

να πάμε να χορέψουμε γυμνοί
κάτω απ' τον ήλιο
σε μια παραλία
ή και σε ξέφωτο
να γίνουμε όλοι μια τεράστια παρτούζα
κι ύστερα θα δούμε ποιος θα μπορεί
μονάχα έναν
να ερωτεύεται.



6 σχόλια:

  1. Με μουσική υπόκρουση ρεαλισμού και κοινωνίας :
    http://www.youtube.com/watch?v=nhzJsOEhUSw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μόλις σταματήσω να κλαίω,θέλω κάτι να σου γράψω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αλήθεια αντανακλά μιαν αλήθεια μές τον ρεαλισμό του,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Reality bites και στον έρωτα...ωραία το θέτεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. από τη θεωρία μέχρι την πράξη υπάρχει μεγάλη απόσταση. κι εσύ το ξέρεις καλύτερα απ'όλους αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κάποτε με φωνάζαν παπατζή. κι εσύ μάλλον το γνωρίζεις καλά αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή