τα παιχνίδια των δρόμων

Και ξαφνικά βγήκαμε στους δρόμους.
Ξέραμε καλά τι θα πει βια
κι ας ήμασταν παιδιά.

Την είχαμε διδαχτεί στο σχολείο,
την συνειδητοποιήσαμε στο πανεπιστήμιο
και μας κατάπιε στην πρώτη μας δουλειά.
Κι όμως,
βρήκαμε το θάρρος να συνεχίσουμε να παίζουμε...

Πέτρα, ψαλίδι, φωτιά, μολύβι, χαρτί, 
πέτρα, ψαλίδι, χαρτί, φωτιά,
πέτρα, χαρτί, φωτιά, πέτρα, φωτιά
πέτρα, φωτιά.

το γιασεμί

Μετρώ τις μέρες μου σε σελίδες ημερολογίου,
και τις δικές σου θα τις σκίσω.
Σα να μην έγιναν ποτέ,
σαν να μην ήρθαν.
Και τα κενά
με γιασεμιά θα τα γεμίζω
Για να μυρίζω
όποτε λησμονώ
εκείνο τ' άρωμα.
Εσύ κι εγώ, 
οι δυό μας στο Θησείο.

για τον Δεκέμβρη

το αίμα ξεχύθηκε
οι δρόμοι γέμισαν βρυκόλακες
κι η νύχτα

η νύχτα
φωτίστηκε από οργή
αδίστακτη.

η ποίηση γράφεται στην πόλη.
Ελευθερία ρε.