ερωτική απολογία

έχω ξεχάσει πια να γράφω στο χέρι
και στο ημερολόγιό μου έχω μήνες ν' αφήσω
συναισθηματική παρακαταθήκη για το μέλλον,
για να μη λησμονήσω

είναι δυο μέρες τώρα που κοιμάμαι μακριά σου
βιώνοντας τη μοναξιά του ύπνου δίχως ταίρι
κι αν ειν' το ξύπνημα του πρωινού ο γόρδιος δεσμός μας
ας μείνω αιωνίως κοιμωμένη

δεν ονειροβατούμε στα φεγγάρια
κι ούτε οι ματιές μας συναντιούνται ερωτικά
κυλιόμαστε μόνο σε κουβέντες κι άσκοπες νυχτερινές αλητείες
με δυο χέρια πιασμένα που δεν αφήνονται εύκολα

το παρελθόν τους κρατάνε σφιχτά στις παλάμες
γιατί το τώρα τους κοστίζει ακριβά
και με τσιγγουνιά περισσή κανένας δεν θυσιάζει
ν' αφήσει αυτό που είχε κερδίσει παλιά

δεν το αντέχουν τα σώματα να νιώθουν φορτία
και καρδιοχτύπια από την αρχή
να κάνουν έρωτα δίχως σκοπό
πρόκληση νέου πάθους: ευκαιριακή

βολεύονται οι άνθρωποι στις ζεστές αγκαλιές
δύσκολα αποχωρίζονται την σιγουριά τους
κρατιούνται χέρι με χέρι
συμπορευόμενοι κι οι δυό με την μοναξιά τους

ανακυκλωμένες σχέσεις και πεθαμένες εικόνες
ίδιοι οι φίλοι κι οι συνήθειες πιο σταθερές
τον ρόλο του θύματος ή θύτη
διάλεξε και πες μου ποιον θες

και πάλι θα' ρθει το σούρουπο ξανά να ιδωθούμε
ταλαντευόμενοι στης αγάπης το ξεφτισμένο σκοινί
και μ'ένα φιλί στο μάγουλο θ' αποχαιρετιστούμε
γιατί ήταν ο έρωτας μεγάλος κι η μνήμη μας θα τον πενθεί

άμα παράλληλα ποτέ οι σκέψεις μας γραφτούνε
νομίζω θα θυμόμαστε κι οι δυό
μια ερωτική απολογία που τραγουδούσαμε
σ' έναν παλιό σκοπό νοσταλγικό:
"ψάχνουμε όλοι έναν άνθρωπο να λέμε σ' αγαπώ "

καλό φθινόπωρο νά' χουμε

γιατί...

σαν έρθει ο Σεπτέμβρης
ποιος θα θυμάται τ' Αυγουστιάτικα φιλιά
που κάτι απο παγωτό είχαν
στη γεύση;

τα παιχνίδια των δρόμων

Και ξαφνικά βγήκαμε στους δρόμους.
Ξέραμε καλά τι θα πει βια
κι ας ήμασταν παιδιά.

Την είχαμε διδαχτεί στο σχολείο,
την συνειδητοποιήσαμε στο πανεπιστήμιο
και μας κατάπιε στην πρώτη μας δουλειά.
Κι όμως,
βρήκαμε το θάρρος να συνεχίσουμε να παίζουμε...

Πέτρα, ψαλίδι, φωτιά, μολύβι, χαρτί, 
πέτρα, ψαλίδι, χαρτί, φωτιά,
πέτρα, χαρτί, φωτιά, πέτρα, φωτιά
πέτρα, φωτιά.

το γιασεμί

Μετρώ τις μέρες μου σε σελίδες ημερολογίου,
και τις δικές σου θα τις σκίσω.
Σα να μην έγιναν ποτέ,
σαν να μην ήρθαν.
Και τα κενά
με γιασεμιά θα τα γεμίζω
Για να μυρίζω
όποτε λησμονώ
εκείνο τ' άρωμα.
Εσύ κι εγώ, 
οι δυό μας στο Θησείο.

για τον Δεκέμβρη

το αίμα ξεχύθηκε
οι δρόμοι γέμισαν βρυκόλακες
κι η νύχτα

η νύχτα
φωτίστηκε από οργή
αδίστακτη.

η ποίηση γράφεται στην πόλη.
Ελευθερία ρε.