προσδοκία ανίκατε μάχαν

η γνωριμία μας: ένας ενθουσιασμός 

και ένας κόμπος στο λαιμό.

-δεν μ' είχε εκτιμήσει άνθρωπος ως τότε έτσι-

μεγάλος φόβος 

να μην τυχόν δεν σας επαληθεύσω

μ' έπιανε ίλιγγος στην θέση που με είχατε καθίσει

μα ξέρεις, ήταν λογικό... 

όταν παίζονται οι προσδοκίες μας 

κορώνα-γράμματα

δικές σου- δικές μου

τα παίρνει όλα ο χαμένος εαυτός...

-δεν μ' είχε εκτιμήσει άνθρωπος ως τότε έτσι-

δεν θα φανώ αντάξια

το είδωλό μου εκεί ψηλά που τό' χατε, 

δεν θα το φτάσω

μ' ένα τσεκούρι θα το χτυπάω ευλαβικά μέχρι να σπάσει

να σπάσει σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομματάκια

που τίποτε δεν θα  θυμίζει την αρχική του εικόνα

-και στη μνήμη του να κάνουμε πορεία

"Ενάντια στην Μνήμη της Προσδοκίας"

και όλοι μαζί θα τραγουδάμε:

προσδοκία, ανίκατε μάχαν
εσύ που φόβους επαληθεύεις

τις ανασφάλειες γιγαντώνεις

και αυνανίζεσαι ναρκισσιστικά 
με την μίζερη δικαίωσή σου

affectivity

"Think of a field with a fence around it in which there are horses with adjustable blinkers: the adjustment of the blinkers is the 'coefficient of transversality'. If they are so adjusted to make the horses totally blind, then persumably a certain traumatic form of encounter will take place. Gradually, as the flaps are opened, one can envisage them moving about more easily... Let us try to imagine how people relate to one another in terms of affectivity".

F. Guattari



http://www.youtube.com/watch?v=vZg9Da3Tl6I

unconditionally

“The difference between the who and the what at the heart of love, separates the heart. It is often said that love is the movement of the heart. Does my heart move because I love someone who is an absolute singularity, or because I love the way that someone is? (…)

That is to say, the history of love, the heart of love, is divided between the who and the what. The question of Being, to return to philosophy - because the first question of philosophy is: What is it “to Be?” What is Being? The question of Being is itself always already divided between who and what. Is ‘Being’ someone or some thing? I speak of abstractly, but I think that whoever starts to love, is in love, or stops loving, is caught between this division of the who and the what. One wants to be true to someone - singularly, irreplaceably - and one perceives that this someone isn’t x or y. They didn’t have the qualities, properties, the images, that I thought I’d loved. So fidelity is threatened by the difference between the who and the what.”

j.derrida

sex isn't a test

Sex is not a goddamn performance.

Sex should feel as natural as drinking water.

It should not require confidence.

Sex should happen, because the moment is ripe.

Ripening lips, ripening labia, ripening cock, ripening pupils, ripening state of being. Ripe and augmented and brimming. Your energy goes to your pumping heart, then to every external nerve, then to theirs, on fire.

You bask, roll, play in it. You sigh, moan, laugh.

It’s not about being “good in bed.”

It’s about being happy.

One should never worry if they’re doing it “correctly.” Sex is not factual. I don’t want your cookie-cutter sex, I don’t want your meticulously crafted, calculated, fool-proof fuck. I don’t want a show. I want you. Let your instincts, urges and whims define that. It’s enough.

What do most girls like? Forget about it. Statistics are meaningless when there’s only one. Hello, here’s me. Here’s you.

Don’t worry about taking it too slow. We got time. We got infinite rhythms, combinations, possibilities. Explore each fuck. Take our time. We can do a different one later.

Don’t worry about making me come. I’m here. Right where I want to be.

I am overwhelmed by wanting; you don’t have to convince me. I want you because I like you. So don’t put on a front. Don’t taint this.

I’m frustrated—it’s just authenticity I want.

It’s originality.

It’s passion.

It’s joy.

Don’t say that something I like is ugly. Don’t compare yourself to the rest. You will live and die with and within your experiences like everyone else. If someone thinks you are amazing, they are not wrong. Their universe is as real as any other; it is forged through perception.

I don’t care if you accidentally slammed my head into the wall, if you slipped out, if my arm cracked, if the delightful pressure of your wet lips on my anything made a silly sound. There is no right way and no wrong way.

“Good in bed,” what.

You’re good in my bed. I’m pleased you’re there. I feel it suits you.

Shove your technique. Let your memory swallow it. Fuck me like you’d fuck me, fuck me like you feel.

This isn’t a test.





(from http://i-amr.tumblr.com/page/2)

rain blues

i want to flirt with you

while we're dancing

on the balcony 

with the rain Blues on

alcohol shall seduce our bodies

i hate that you don't understand my language

but you understand my heart beats

i know.

it's raining all over us

and rain is like tears

they both heal the ruins

left behind

what if this city cries a lot

dancing shall fool our hearts now

and Tom Waits 

shall do the same 

too

everytime you close a door...

"sometimes it doesn't go any further
despite how much you want
despite how much you try
//
leave people behind
to have new people in"




i don't need you to like me

Ερωτικά Επαναστατικό Διεθνές Μανιφέστο

Άρθρο Πρώτο:

Όποιος/α κυνηγά την ασφάλεια, την σταθερότητα και την επιβεβαίωση στις σχέσεις του/της, είναι δειλός/η, ρεφορμιστής και αντεπαναστάτρια.


Άρθρο Δεύτερο:

Όποιος/α δεν ξέρει τι του γίνεται και δεν τον ενδιαφέρει να το ψάξει, σύντομα θα αρχίσει ν' ακούει δίκαια πράγματα απ' το στόμα του Πρετεντέρη.


Άρθρο Τρίτο:

Όποιος/α δεν μπορεί να μείνει μόνος του/της αλλά γλιστράει σε σχέσεις από ανάγκη, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μικροαστός που ξαναψηφίζει ΠΑΣΟΚ.


Άρθρο Τέταρτο:

Όποιος/α συμπεριφέρεται χειριστικά και καταπιεστικά στον/στην ερωτική σύντροφο, μπορεί να αισθανθεί συντροφικότητα μόνο με τον Αλέξη Τσίπρα.


Άρθρο Πέμπτο:

Όποιος/α δεν αναγνωρίζει τον έρωτα και την καύλα ως τα θεμέλια μιας σχέσης,  δεν μπορεί να αναγνωρίσει την σημασία των κινήσεων αλληλεγγύης.




ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ.


ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ- ΕΡΩΤΑΣ 'Η ΤΙΠΟΤΑ


Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΑΣ

μεταμεσονύχτια συνάντηση με τον Αλτουσσέρ

Να βρίσκεις τι ακριβώς θέλεις,
αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.

Να γδέρνεις τις ιδεολογίες που
υποδεικνύουν
"τι είναι καλό για σένα",
Και να χαράσσεις
δικό σου μονοπάτι να πατήσεις.


Νομίζω,
το κλειδί είναι στο σώμα.
Πάντα μας λέει την αλήθεια.
Μιλάει για μας,
πριν από μας.

Φταίνε οι νευροδιαβιβαστές,
δεν ξέρω;

Φταίει που είναι υλικό κι απτό,
φθαρτό κι εφήμερο.

Δεν έχει χρόνο για σπατάλες.
Μάλλον.

ερωτικός εξαγνισμός

Ολόκληρη η γυναικεία μου φύση

στη χούφτα σου

στα σκληρά κακοτράχηλα χέρια σου,

με τα χοντρά δάχτυλα.

Γέμισαν αίμα και βλέννες 

και ιδρώτα μαζί.

Ένιωσα την καύλα σου σε όλο μου το κορμί

από τα δάχτυλα ως την σπονδυλική στήλη

και ύστερα στα μάτια.

Και καθώς προσπαθούσες όλο και πιο μέσα μου νά' σαι

άρχισες να μου παίρνεις ένα- ένα τα σωθικά.

Πρώτα τη μήτρα, τα συκώτια, τους πνεύμονες, την καρδιά.
Μπας και γεμίσεις, εσύ εσένα, ασφυκτικά.

Με ένα λευκό αέρινο φανελάκι,

από κάτω γυμνή πλημμυρισμένη στο αίμα. 

Η εικόνα μου, 

μια νεκρή άδεια εικόνα.

Σκέτο κουφάρι.

Μονάχα λέξεις θα με κάνουν να σαλέψω.
Λόγια και ήχοι, όπως
το φου και το ε.
Όπως το ψι
το χι
το χι-χι-χι.
Όπως το
"θέλω να γίνω ο αιώνιος εραστής σου".

Σαλεύω.
Χι-χι-χι.
Το χι γίνεται χα
και όλα τα χαιρέκακα γέλια στήνουν ένα διονυσιακό χορό τριγύρω μου.
Η γάτα μου γλείφει τα μάτια.
Χα και χα και χα.

Το πιο αστείο είναι
που μου θυμίζαν τ' αρχικό του ονόματός σου.
...

Ξυπνάω ιδρωμένη από τ' όνειρο
βάζω τις λέξεις στο χαρτί, σε μια σειρά να μοιάζει εφιάλτης.
Απόψε γέννησα ένα παιδί δικό σου.
Για να ξορκίσει τους νεκρούς,

την μνήμη των ζωντανών να εξαγνίσει,

και να κρατήσει
αυτή την ιστορία.

Με λέξεις καρφωμένες έτσι όπως τους πρέπει,
να μην τυχόν,
τις πάρει κάποιο βράδυ ο αέρας.

έναρξη βιντεοκλήσης

πως καταντήσαμε έτσι;

κινούμενες εικόνες στην οθόνη του υπολογιστή

-η σύνδεση κακή-

χάνω τις καταλήξεις των προτάσεών σου

η παρουσία σου στο δωμάτιο

καταλαμβάνει όσο χώρο και το Macbook Pro

λίγο περισσότερο απ' ότι στη ζωή μου.

αποχωρισμός

ίσως νά' ναι καλύτερα
που έφυγες
τώρα
...
δεν θα' ταν εύκολο για μας
κι άλλο
που μίκρυνε η νύχτα

μικρή καρναβαλική ιστορία

ένας καμμένος βασιλιάς,
στο κέντρο της πόλης
χειροκροτήματα, χαρά, ζητωκραυγές...

κι εγώ που από παιδί θυμάμαι να τον κλαίω

τρεις μέρες τους διασκέδαζε
τους πότιζε άφθονη μαυροδάφνη
τους χόρευε στους δρόμους
κουνώντας το κεφάλι του...

την τελευταία Κυριακή
τον καίνε
χωρίς κανένα έλεος, κανένα δισταγμό
τον καίνε και το χαίρονται

κι εγώ από παιδί θυμάμαι να τον κλαίω

μόνο του, αβοήθητο, στη μέση της προβλήτας
να τον γεμίζουνε μπαρούτι
και μεθυσμένοι να γελάνε
κι αυτός γελάει,
κάθε χρονιά γελάει
κάθε φορά γελάει

κι εγώ φέτος πάλι τον έκλαιγα

τι κι αν δεν έχω κλάψει για κανένα εμπορικό,
για καμία τράπεζα
για κανένα μνημείο
έλεγα πάντα: "καλά τους κάνουμε"

τον βασιλιά Καρνάβαλο τον έκλαψα

κι εκεί που σκούπιζα τα δάκρυά μου
είδα και φέτος
να πετούν μετά
πυροτεχνήματα

μίνι απολογισμός

Χθες η φάση ήταν:

1. Στο πρόσωπο του μπάτσου, βλέπω το πρόσωπο του εχθρού μου.
2. Για κανά- δυο στιγμές νόμισα πως είδα και το πρόσωπο της γκόμενάς σου...
3. Κάψε τέλος πάντων, οτιδήποτε σε καταδυναστεύει.

Ναι ...σε όλα.

η Βέμπο τραγουδάει τον Φλεβάρη του '12

στους δρομους  

με μολότωφ και πέτρες στα γυμνά μας χέρια 

αμετανόητη οργή

απελπισμένη βία

κραυγάζει η ψυχή μας

επίθεση

στους δρόμους

μέχρι να ματώσουν τα φανάρια

να ζωντανέψουνε τ' αγάλματα 

στην οδό Σταδίου

και στην Αθηνάς

στους  δρόμους...

πέργκολες να γεμίσουν οι βιτρίνες
ρωγμές αλήθειας στα οδοστρώματα
και να γυρίσουμε σπίτια μας

μόνο όταν δεν ξημερώσει ξανά
δευτέρα.

μουσικωλογίες

όσο και να θέλω να σε βγάλω απ΄το μυαλό μου
κι όσο κι αν το καταφέρνω μερικές φορές
η μουσική,
αυτή η ηλίθια αλληλουχία και ταυτόχρονη συνύπαρξη τόσων πολλών ηχοχρωμάτων
μου δημιουργεί ακριβώς την ίδια αίσθηση με την αγκαλιά σου...


το άκουσμα κάποιων τραγουδιών κινητοποιεί τόσο γρήγορα τους αισθητήρες μου
ώστε η έλλειψή σου να διαχέεται ακαριαία σε όλο μου το σώμα
με ταχύτητα τέτοια 
ώστε να καθίσταται αδύνατο να την διακόψω με μια διανοητική επεξεργασία.


θα μπορούσα να συνεχίσω να σου γράφω ένα σωρό ακόμη
διανοουμενίστικες, ρομαντικές, τρυφερές μαλακίες
αντ' αυτού, μ' ένα τραγούδι θα σου εξηγήσω
τι με ώθησε να σου γράψω απόψε

κι εσύ θα κατανοήσεις,
γιατί τα τραγούδια που γειώνονται τόσο πολύ στην πραγματικότητα
κατατάσσονται στην δημοφιλή (ποπ) μουσική
και οι βάρδοι-εκτελεστές τους
αγαπιούνται παράφορα απ' το κοινό.


ιδού λοιπόν:


τι σου έχω κάνει κι έπαψες να μ' αγαπάς;

18.1.2012

κάποιες καρδιές που δεν αντέχουν...


είναι γιατί αγαπούν
και αγαπιούνται πολύ






καλό ταξίδι.

the time is now....

getting away with it all messed up
that's the living
...

το καταραμένο απόθεμα

έπρεπε να το γνωρίζω ήδη,
έχοντας εντρυφήσει σε μελέτες για το σύστημα και τους μηχανισμούς του
πως μέχρι κι οι σχέσεις
από καπιταλιστικές αξίες διέπονται
-ο ανταγωνισμός συστατικό τους-

γι' αυτό κάθε φορά που σου λέω πως είμαι ερωτευμένη
εσύ θα φεύγεις, να κυνηγήσεις κάτι που δεν έχεις,
όπως κυνήγησες κι εμένα όταν δεν μ' είχες

πάρε λοιπόν την επιβεβαίωσή μου
τα συναισθήματά μου όλα πάρτα, αφού το θες...
έτσι,
για νά' χεις απόθεμα όταν θα σου τελειώσουν οι καβάτζες.