το παιχνίδι

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι
θα ήταν το κρυφτοκυνηγητό.
Μια κυνηγιέσαι, μια κυνηγάς
-μ' ευλαβική συνέπεια σου δίνει ρόλους η ζωή.

Αλλά η ουσία του παιχνιδιού
-και το τέλος του-
είναι να γραπώσει ο ένας παίχτης τον άλλο

και να του πει «σ' έπιασα». 

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι

θα ήταν το bungee jumping.

Κάθε ελεύθερη πτώση στο κενό

και μια ερώτηση:

«τούτη τη φορά, θ' αντέξει το σκοινί;»

Αν ο έρωτας ήταν παιχνίδι

θά' πρεπε να δεχτούμε

πως κάθε απόρριψη, κάθε χτύπημα

κάθε τραυματισμός και κάθε πόνος

μόνο ηδονή προσφέρει στον παίκτη

επιβεβαιώνοντας την ικανοποίηση του να παίζεις. 

Αν ο πόνος είναι παιχνίδι

ίσως είναι το ζάρι

στο ταμπλό του έρωτα

στο θρανίο

είναι πιο όμορφη η ζωή με την παρανομία
σου σημειώνω βιαστικά στην άκρη του τετραδίου μου


γελάς και ψιθυρίζεις:

"αυτό που μένει απ' τα μαθήματα
θα είναι πάντα οι κοπάνες"

μάλλον είμαι μεγάλος φιλόσοφος

Καλό είναι να ωριμάζουν οι άνθρωποι
όταν σαπίζουν είναι το πρόβλημα.

το προπατορικό αμάρτημα

η τυρρανικότητα των πειρασμών είναι βουτηγμένη στην ηθικολογία της κυριαρχίας.

η ορθολογική άρνηση των πειρασμών απλώς τους υποβιβάζει σε υπερτιμημένες προκλήσεις.
και ενώ κανένας πειρασμός δεν αξίζει τέτοιν υποβιβασμό....

ας θυμηθούμε ότι 

όλες οι απολαύσεις της ζωής απο ένα μήλο ξεκίνησαν...

"the only way to get rid of a temptation is to yield to it"
(Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν.
Όσκαρ Ουάλντ-το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι)


 

μεγαλοστομίες

οι άνθρωποι που λένε μεγαλοστομίες
έχουν πάντα μια καμπούρα στην πλάτη

τους βαράινουν οι τύψεις και οι ενοχές
απ΄ τα ψέματά τους